تعداد زیادی از مطالعات انواع سبزی خشک در دهه های اخیر انجام شده است و چندین تکنیک خشک کردن گیاهی معرفی شده است.
در 20 سال گذشته، مطالعات بر روی روش‌های خشک کردن گیاهان مورد توجه قرار گرفته است.
به عنوان مثال، هنگام استفاده از Web of Science با عنوان “گیاه” و نام روش خشک کردن به عنوان موضوع و “خشک کردن” به عنوان عنوان، روند افزایشی مطالعات در روش های مختلف خشک کردن مشاهده می شود.
تکنیک های خشک کردن توسعه یافته اند که هدف آنها بهبود کیفیت و همچنین ارائه امکانات جدید برای افزایش کارایی فرآیند خشک کردن است.
چندین تکنیک خشک کردن در سال های اخیر معرفی شده است، یعنی خشک کردن دی اکسید کربن فوق بحرانی (Busic et al. 2014) و خشک کردن به کمک پمپ حرارتی (Artnaseaw، Theerakulpisut و Benjapiyaporn 2010).
علاوه بر توسعه آن تکنیک های خشک کردن، توسعه تیمارهای قبل از خشک کردن نیز مورد توجه قابل توجهی قرار گرفته است.
تعدادی از پیش تیمارها برای خشک کردن گیاهان در دهه های گذشته مورد مطالعه قرار گرفته است، مانند اولتراسوند (de la Fuente-Blanco et al. 2006) و میدان الکتریکی پالسی (Kwao et al. 2016).
همراه با روش های خشک کردن و پیش تصفیه های توسعه یافته، نوآوری هایی در سیستم های خشک کن با انرژی خورشیدی معرفی شده است.
سیستم های خشک کن خورشیدی یکپارچه نوآورانه ای مانند خشک کن های خورشیدی یکپارچه با پمپ حرارتی (Tham et al. 2017) و خشک کن های خورشیدی بستر سیال (Ceylan and Gurel 2016) توسعه یافته اند.
خشک کردن هیبریدی، که ترکیبی از دو یا چند تکنیک خشک کردن است نیز آزمایش شده است.
جین و همکاران (2018) چندین فناوری خشک کردن ترکیبی مانند خشک کردن با هوای گرم خورشیدی، خشک کردن با خلاء مایکروویو و خشک کردن هوای گرم با رطوبت کم را بررسی کرد.
بیشتر این پیشرفت ها با هدف کاهش زمان خشک کردن یا کاهش دمای خشک کردن انجام شد.
هدف این مقاله بررسی سیستماتیک روش های خشک کردن و پیش خشک کردن مورد استفاده برای بهبود کیفیت گیاهان آشپزی خشک است.
- منابع:
