کشمش آفتابی تاکستان رنگی تیره دارد و از نوع خاصی از انگور به نام بلک کورنت تهیه می شود. این نوع انگور خاص در شهر بندری به همین نام در یونان رشد می کند. کشمش به زانت نیز معروف است.
این نوع کشمش اغلب با سایر میوه های خشک بسته بندی می شود. گاهی اوقات آن را به عنوان “مویز سیاه” نیز فروخته می شود. البته باید توجه داشت که با وجود این نامگذاری، مویز هیچ ربطی به خانواده توت ها ندارد.
دانستن تفاوت های این سه نوع کشمش کمی گیج کننده است زیرا در سراسر جهان نام های متفاوتی دارند. به عنوان مثال، آمریکایی ها از اصطلاح کشمش هم برای کشمش و هم برای سلطان استفاده می کنند. البته گاهی به سلطان «کشمش طلایی» نیز گفته می شود.
در برخی کشورها کشمش و سلطان را با انگورهای مختلف و روش‌های فرآوری متفاوت درست می‌کنند. خوب است بدانید آنچه در اکثر کشورها به کشمش معروف است از خشک کردن انگور در مدت زمان حدود 3 هفته به دست می آید و رنگ قهوه ای تیره دارد.
کشمش دارای رنگ تیره، طعم شیرین و بافت نرم است. از نظر اندازه، کشمش معمولاً بزرگتر از سلطانی و مویز است.
سلطان ها شیرین تر از کشمش هستند و در بین این سه گونه، روشن ترین رنگ را دارند. مویز از نظر رنگ تیره تر و از نظر اندازه کوچکتر از کشمش و سلطانی است.
کشمش را می توان به مدت نامحدود در کیسه های واکوم یا ظروف در بسته و دور از نور خورشید، گرما و رطوبت نگهداری کرد. لازم به ذکر است که قندهای طبیعی موجود در کشمش ممکن است به مرور زمان به صورت رسوبات کریستالی روی سطح ظاهر شوند.
در این صورت بهتر است قبل از غذا آنها را در آب گرم خیس کنید. نگهداری کشمش در یخچال می تواند از کریستال شدن شکر جلوگیری کند. کشمش پس از خروج از فریزر به سرعت در دمای اتاق به حالت اولیه و تازه خود باز می گردد.
